ตะกร้าว่าง
เหมยหานเสวี่ย ศิษย์พี่ใหญ่ของวังท่าเสวี่ยแห่งคุนหลุนหนุ่มหน้าขาวที่อาศัยรูปโฉมกินข้าว เขามีผมยาวสีทองอ่อน นัยน์ตาดุจหยกเขียวเครื่องหน้าลึกล้ำคมคาย สวมชุดไหมสีขาว หน้าผากประดับตุ้มรูปหยดวารีเหนือสาบเสื้อเห็นลำคอเรียวระหงราวกับบุปผาที่ปักอยู่ในแจกันกระเบื้องเคลือบเนื่องจากคุนหลุนอากาศหนาวเย็น นอกจากชุดขาวแล้วยังคลุมทับด้วยเสื้อขนจิ้งจอกยิ่งขับเน้นให้ดูหรูหราสง่างาม คิ้วตาของเขาเปี่ยมด้วยกลิ่นอายของเกล็ดหิมะทั้งใสกระจ่างบริสุทธิ์ ทั้งหยิ่งทะนง ว่ากันว่าคนผู้นี้ผีเข้าผีออกประเดี๋ยวก็จริงจังอย่างที่สุด ประเดี๋ยวก็เจ้าเล่ห์แสนกลจนชวนให้สับสนเซวียเหมิงรู้สึกว่าคนผู้นี้ท่าจะสติสตังไม่ดีจริงๆพบเจอเขากี่ครั้ง หากมิใช่อ่อนนุ่มนิ่มเหมือนสตรี ก็เย็นชาเหมือนก้อนหินครั้งก่อนเจอเขาที่สำนักหรูเฟิง เขายังพูดจาแฝงนัยเหน็บแนมตนอยู่เลยวันนี้กลับพลิกหน้าเหมือน “เจ้าตบแก้มซ้ายข้า ข้าหันแก้มขวาให้ตบอีก”เซวียเหมิงชักจะเหลืออดแล้ว แต่เหมยหานเสวี่ยแค่ยิ้มเล็กน้อยนิ้วมือเรียวขาวนิ้วหนึ่งแตะริมฝีปาก ท่าทางเหมือนเดรัจฉานสวมเสื้อผ้าคนทรามในคราบผู้ดีเอ่ยยิ้มหัวเบาๆ “เจ้านี่ช่างร้อนแรงนัก”
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้