หลงรัก (When I fall in liove)

“ยิ้ม ยิ้ม” ณิชมนที่ยืนกอดอกดูสถานการณ์อยู่ใกล้ๆ เอ่ยอย่างเอาเรื่อง
“อะไร ยิ้มไม่ได้เหรอ จะให้ร้องไห้รึไง”
“แกได้ร้องแน่ ถ้าแกคิดอกุศลกับหลานฉันน่ะ”
“เอ้า ของแบบนี้ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกเว้ย ถ้าพร้อมใจกันตบสิ…สนุก หึหึ” คริสยักคิ้วให้ณิชมนอย่างมีเลศนัย ก่อนเดินนำเธอไปที่ลานจอดรถ
“เฮ้ย! แกอย่าอ่อย อย่ายุ่งกับหลานนะเว้ยคริส ยายณิยังเด็กอยู่ ตามแรดอย่างแกไม่ทันหรอก”
คริสหันกลับมามองเพื่อนรักแล้วหัวเราะ ในขณะเดียวกันก็เดินถอยหลังไปด้วยท่าทางอารมณ์ดี “ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แกอะ คิดมาก”

“อ๋อ ท่านรองฯ เขาแต่งหล่อไปอ่อยเด็กใหม่นี่เอง หึงนะคะ หึงนะคะ” คนตัวเล็กย่นจมูก พร้อมกับประคองแก้มสากให้หมุนไปหมุนมาด้วยความมันเขี้ยว
“ไม่ได้อ่อย คนมันหล่อเอง ช่วยไม่ได้ ไม่หล่ออย่างเดียวนะ แฟนรักแฟนหลงด้วย โว้ว ได้ใจสุดๆ ไปเลยคร้าบ” พูดไปก็จับปลายคางมนส่ายไปมาบ้าง
“คิกๆ หลงทางยังมีแผนที่ ถ้าหนูหลงพี่ ออกทางไหนคะ”
“โอ๊ยตาย ไอ้คริสตาย แบบนี้ตายแน่ๆ”