สิเน่หาองค์หญิงร้อยเล่ห์

นางจัดการถอดเสื้อเขาออก เหลือเพียงกางเกงซับใน จากนั้นก็กวาดสายตาสำรวจหาบาดแผลตามตัวเขา
ผิวกายขาวเนียนผิดจากคนธรรมดา
อีกทั้งเรือนร่างยังเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแน่น ๆ
เม็ดทับทิมบนยอดอกของเขาสีชมพูแดงน่ากิน....

- เดี๋ยว ๆ อะไรคือน่ากิน –

เสี่ยวเยี่ยนสะบัดหน้าไปมาไล่ความคิดลามกออกจากหัว
แต่สายตาของนางยังคงสำรวจเรือนร่างราวกับหุ้นปั้นไปจนถึงหน้าท้องแกร่ง ดูแข็งแรงกว่าบุรุษทั่วไป

- เฮือก !-
นางสะดุ้งตกใจกับความรู้สึกป่วนที่เกิดขึ้นในร่างกายของตน
อีกทั้ง ยังรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นที่ใบหน้า

เสี่ยวเยี่ยนหลับตาแน่น แล้วพึมพำออกมาว่า
“เรือนกายบุรุษ ก็แค่อากาศ แค่อากาศ !”