วิวาห์ดุษฎี

“หนูนา” ชานนท์หันไปเคาะเรียกหญิงสาวเป็นครั้งที่สอง ก่อนประตูจะเปิดออก พบใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ เพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ทว่ารอยยิ้มหวานยังคงมีอยู่บนใบหน้า ชานนท์รู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆ มาทับที่หัวใจ มือหนารั้งร่างบางเข้ามาสวมกอด หัวใจหนักแน่นของชายหนุ่มในเวลานี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกผิดอย่างถึงที่สุด เขาจุกจนไม่รู้ว่าควรกล่าวคำใดออกมา

“ผมขอโทษ ผมขอโทษ” ชานนท์พูดซ้ำๆ หลังจากโอบกอดหญิงสาวได้สักระยะ หนูนาปล่อยยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจล่วงเกินเธอจริง “ฉันบอกแล้วไงคะ ว่ามันเกิดจากความผิดพลาด ฉันเข้าใจ ปล่อยได้แล้วค่ะเดี๋ยวคุณจะติดหวัดเอาได้” หญิงสาวรั้งตัวออกแล้วเดินไปกินยาลดไข้ทันที