ตุบ
โอ๊ยยย พิมานล้นลงมาจากต้นไม้ “ เจ็บชะมัดปวดก้นไปหมด มาที่นี่อีกแล้วหรอ ครั้งนี้ครั้งที่สามแล้วนะ”
ทุกครั้งเมื่อใกล้เวลา 23.00 น. เธอจะมาอยู่ที่นี่ทุกครั้ง มันไม่ใช่ความฝัน ฉันมาที่นี้จริงๆ ครั้งก่อนเกือบเอาชีวิตไม่รอดจากพวกบอดี้การ์ดหน้าโหดนั้นแท้ๆคฤหาสน์นี้หน้ากลัวจริงๆ ทั้งใหญ่ ทั้งลึกลับ
คฤหาสน์นี้หน้ากลัวจริงๆ ทั้งใหญ่ ทั้งลึกลับ
———————————————
“ ปล่อยนะ ปล่อยฉันสิ เบาๆหน่อยสิฉันพึ่งตกลงมาจากหน้าต่างนั้นนะ ”
“ พาตัวไปให้เจ้านาย ”
เธอคิดได้ไม่นาน ผู้ชายหน้านิ่งก็เดินเข้ามา เขาหล่อราวรูปปั้นมา เขานั่งลงตรงโซฟาข้างหน้าฉัน
“ เธอเข้ามาได้ยังไง ที่นี้คุ้มกันอย่างแน่นหนา ครั้งก่อนก็ได้รับรายงายว่ามีผู้หญิงเข้ามาในคฤหาสน์แห่งนี้ เธอเองสินะ ”
“ ไม่รู้ ฉันก็ไม่รู้ว่ามาได้ยังไง ”ฉันตอบคำถามคนตรงหน้า
“ บอกความจริงฉันมา ” เขาโน้มเข้ามาหาเธอ พร้อมจับคางให้หันหน้ามาทางเขา
“ ก็บอกว่าไม่รู้ไง ฉันจะมาอยู่ที่นี้ในช่วงเวลา23.00 ทุกครั้งก็ว่าได้ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ”
บอดี้การ์ดต่างหัวเราะในสิ่งที่ฉันพูด ฉันมองไปรอบๆเขาอย่างโมโหและลุกขึ้น
“ ก็บอกแล้วไงว่าไม่รู้ ฉันจะไปจากที่นี้ ”เธอพยายามฝ่าวงล้อมพวกนั้นแต่ก็ไม่เป็นผล
“ ถ้าฉันไม่อนุญาตเธอก็ไปไหนไม่ได้เด็ดขาด ”
“ ฉันไม่ได้ตั้งใจเข้ามาที่นี้ และนายไม่ใช่เจ้าชีวิตฉัน ”
“ เจ้าชีวิตหรอ มันไม่ยากสำหรับฉันเลย ถ้าฉันอยากได้ชีวิตเธอ ฉันก็เอามันมาได้ง่ายๆ ”
พิมานจ้องมองผู้ชายคนนั้นด้วยความหวาดกลัว เธอไม่ขัดขื่นพวกเขา เพราะเธอก็กลัวตาย
