ยัยจำเลยวายร้ายกับนายอสูร

“นายร้องเพลงได้ห่วยแตกที่สุดในบรรดาแขกรับเชิญที่เชิญมาทั้งหมด ไอ้พระเอกชายไม่แท้!” ฉันถลึงตาใส่แขกรับเชิญในคอนเสิร์ตแรกของฉันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ถ้าฉันร้องเพลงห่วยแตก แล้วเธอเชิญฉันมาทำไม ยัยหญิงเทียมหัวแหว่ง!” ไอ้นายไต้ฝุ่นเถียงกลับทันควัน ถลึงตาใส่อีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ ฉันตัวสั่นความโกรธพลุ่งพล่านไปทั่วทุกอณูขุมขน กำหมัดแน่น แต่ถูกเพื่อนมือกีตาร์ห้ามไว้ซะก่อน ฉันเลยต้องลดหมัดลง

“หึ ที่แท้ก็ไม่แน่” ไต้ฝุ่นยิ้มเย้ย ฉันเลยฉวยโอกาสแสร้งทำท่ากระโดดไปตามจังหวะดนตรี อาศัยจังหวะนั้นเตะผ่าหมากไอ้พระเอกอย่างจัง โดยไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกติ นอกเสียจากเพื่อนร่วมวงที่ยืนอยู่บนเวที

ผู้หญิงใจชายอย่างเพนซิลไม่มีวันยอมให้ผู้ชายหน้าไหนมาเยาะเย้ยได้เป็นอันขาด โดยเฉพาะถ้าผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่ชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างไต้ฝุ่น!