ซ่า~!
เปาเปาสะดุ้งสุดตัวเมื่อสายฝนเทลงมาจากท้องฟ้า หลังคากันแดดของป้ายรถเมย์ไม่สามารถกันฝนที่เทลงมาอย่างกับทำนบแตกได้ และร่างบางก็ไม่มีที่ให้หลบได้อีกแล้ว เขาจำต้องนั่งกอดกระเป๋าเพื่อไม่ให้ของใช้จำเป็นด้านในเปียกปอน แม้ว่าตัวของเขาจะโดนสายฝนสาดเข้าไปเต็มๆ ก็ตาม
สองร่างนอนกอดนัวเนียบนเตียงที่ยับยู่ บนพื้นห้องเต็มไปด้วยถุงยางใช้แล้ว อุณหภูมิลดต่ำลงจากสายฝนด้านนอก ทำให้หญิงสาวขยับกายเข้าหา เอาส่วนเว้าส่วนโค้งของตนบดเบียดกายแกร่งราวกับจะอ้อนออเซาะว่าเธอหนาวและต้องการอ้อมกอด
ร่างเล็กหนาวและเริ่มสั่น เขายกขาขึ้นมานั่งกอดเข่าบนม้านั่งตัวยาว แต่มันไม่ได้ช่วยคลายหนาวให้หนำซ้ำตัวของเขาก็เปียกจนชุ่มโชกไปหมดทั้งตัว ไม่มีส่วนไหนไม่เย็นเฉียบ ทั้งมือและเท้า หรือกระทั่งเนื้อตัวของเปาเปา
เห็นจะมีอย่างเดียวที่อุ่นร้อนบนกายเย็นเยียบ นั่นก็คือน้ำตา…ที่กำลังหลั่งรินออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
*------*
“พี่ต้องกลับแล้วเหรอคะ…” หญิงสาวกอดเอวสอบจากด้านหลัง หน้าอกหน้าใจบดเบียดแผ่นหลังกว้างราวกับจะต้องการเหนี่ยวรั้งให้อยู่ต่อ
“อื้อ พี่คงต้องไปก่อน”
“พี่รับปากอะไรหนูอย่างหนึ่งได้ไหมคะ…”
“อะไรล่ะคะ”
“หนูรักพี่มากเลยนะ คนเดียวที่หนูยอมให้กอดพี่แบบนี้ได้มีแค่เปาเปา เพราะหนูมาทีหลังหนูถึงยอม แต่ว่าพี่ต้องห้ามมีใครอีกแล้วนะคะ มีแค่หนูกับเปาเปาพอแล้วน้า…” หญิงสาวอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน นัยน์หวานเยิ้มยั่วเย้าและออเซาะอยู่ในที
“ได้สิคะ พี่สัญญาเลย”
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่มีคำหยาบคาย มีการบรรยายฉากเซ็กส์อย่างละเอียด เนื้อหามีความรุนแรง การทำร้ายร่างกาย
ขืนใจ นอกกาย นอกใจ การขายตัว
หากไม่ชอบ ไม่ถูกใจ รับไม่ได้ แนะนำให้กดปิดแล้วหาเรื่องอื่นอ่านน้า เค้าไม่แนะนำให้ฝืนอ่านจ้า
จบแฮปปี้กับหลัวใหม่แสนดี ส่วนหลัวชั่วคนเก่าก็เขี่ยทิ้งสวยๆ ค่ะ
คุยกับนักเขียน
สวัสดีค่ะคุณนักอ่านที่น่ารัก หลังจากที่ไอไม่ได้ออกงานเรื่องใหม่เลย ในที่สุด ไอก็เข็นเรื่องใหม่ออกมาจนได้ เข็นด้วยความช้าเท่าหอยทากเลยทีเดียวค่ะ ตอนแรกเรื่องนี้ตั้งใจจะเขียนเป็น PWP บรีฟปกน้องมาแซ่บๆ เลยค่ะ แต่พอทำพล็อตเข้าจริงๆ จาก PWP ก็กลายเป็นนิยายที่มีเนื้อเรื่องที่เข้มข้นขึ้นมาทันใด ดังนั้นเรื่องนี้ห่างจากการขายฉากไปหลายขุมเลยทีเดียว
