ขอบคุณฟ้า... ที่บันดาลให้พบเธอ

"‘คิดว่าชอบแหละ น่าจะชอบ’ ‘ตั้งแต่ปีที่แล้ว’ ‘ชอบแบบที่ไม่ใช่เพื่อน พี่น้องก็ไม่ใช่ แต่แบบ...ที่คนปกติชอบกัน’ ‘แล้วกี๋ล่ะ ชอบเหมือนกันมั้ย’ ‘ชอบ’ ‘ชอบผิงเหมือนเพื่อน’ ‘แบบพี่ชายน้องชาย’ ‘งั้นก็ไม่เหมือนกันเหรอ’ ‘ไม่เป็นไรหรอก’ ‘เดี๋ยวผิงก็คงเลิกชอบเอง’ นับจากวันนั้น ผิงค่อยๆ ตีตัวออกหากจากกี๋ ส่วนทางฝั่งกี๋เมื่อเรียนจบก็ตัดสินใจไปใช้ชีวิตคนเดียวในต่างแดน กลายเป็นเส้นทางที่มุ่งหน้าไปในทิศทางตรงกันข้ามทีละน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาที่เติบโตขึ้นได้กลับมาสานต่อในสิ่งที่ค้างคาใจอีกครั้ง ภายใต้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ใบเดิม... ที่กี๋เคยพร่ำขอบางอย่างเอาไว้ "