กรงทมิฬ

“ฮะฮรึก ฮื้อ ๆ ๆ”

“โธ่เว้ย! บอกว่าไม่ให้พูดแต่ดันร้องไห้ พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องใช่ไหม” เขาเลี้ยวรถเข้าข้างทาง ลากตัวของพาเพลินออกมา

“ถนนเส้นนี้มีแต่ป่ากับเหว รู้ไหมถ้าตายไปแล้วโยนศพลงเหวไป ก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าศพของเธออยู่ก้นเหวนี่”

“คุณทำไม่ถูก เพลินไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย มาทำแบบนี้กับเพลินได้ยังไง ฮึก ฮื้อ ๆ ฮะฮรึก”

“เธอลองมาเป็นฉันดูสิเพลินเธอจะเข้าใจ น้องสาวถูกไอ้ผู้ชายเลว ๆ ทำร้ายจนต้องฆ่าตัวตาย เธอจะรู้ว่าเรื่องผิดถูกมันไม่อยู่ในหัวอีกต่อไป มันคิดอยู่อย่างเดียวว่าจะเอาคืนยังไงให้สาสม รู้ไหมไอ้เพชรมันเลวแค่ไหน พอรู้ว่าเทียนตายมันเลือกที่จะหนีไปเลย แทนที่จะมาขอขมาศพ มารับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำ แต่นี่มันเลือกหนีเอาตัวรอด”